En dan zijn we alweer september….na een heel bijzonder (aardappel)teeltjaar. Door de extreme omstandigheden was al snel duidelijk dat de finishlijn nog ver weg was. Extra inspanningen, veel geduld en halverwege de marathon de twijfel of we er ooit zouden komen. Net als de Slachtemarathon uiteindelijk doorgezet en beloond met een oogst.

Minder dan gehoopt (en nodig) maar desalniettemin hele mooie aardappelen! En net als na de finish van de Slachte momenten van ‘dit nooit meer’…. maar na een dag ga je toch weer in de ‘hoe dan wel’ modus. Er zijn veel uitdagingen, maar uiteindelijk dan ook kansen en uitdagingen. En aanmoediging en applaus langs de kant draagt veel.

Einde of nieuw begin? Nu de aardappelen geoogst zijn zou je kunnen denken dat de kous daarmee afgedaan is(?). Maar tijdens het rooien al weer bezig om de loonwerker te vragen om compost te strooien en daarna word er ingezaaid.

Het inzaaien gebeurt in één werkgang. Voorop de trekker een machine die de grond vlaklegt en onkruid lostrekt. Achter de trekker een woeler die de sporen optrekt, daarna een eg die de grond fijnmaakt en als laatste de zaaimachine die gras en kruiden zaait en inwerkt; https://youtu.be/tptCpeegkN8?si=0q9vShnPQyyG3z5q

Zo snel mogelijk bodembedekking, zoals natuur dat ingeeft. Wortels in de grond om de grond en bodemleven te voeden, bovengronds een gewas om te beschermen en te voeden wanneer de groenbemester afsterft.