Afgelopen week hadden we een mooie lezing over de grutto. Je weet wel: dat zielige vogeltje dat ‘we’ met z’n allen moeten redden van de ondergang. Als je leert dat deze vogel tijdens z’n trek 1000 km per dag aflegt tot op 6000 meter hoogte dan krijg je toch meer respect voor (de kracht van) een grutto.

Ander voorbeeld is als we de bodem bewerken dat we zo nu en dan de ‘slijtdelen’ van machines (dus de delen die afslijten) moeten vervangen. Grote stukken ijzer die tot minder dan de helft van het oorspronkelijke formaat. Grond dus uiteindelijk sterker dan ijzer!

Wat ik uiteindelijk meen te kunnen ontdekken is dat alles en iedereen sterke en zwakke eigenschappen heeft die naar boven komen in verschillende situaties. Hoe meer ik ontdek over de kracht van natuur hoe meer waardering ik krijg voor al deze kleine onderdelen in het grote geheel.

We kunnen als mens de sterke kanten van onze manier van werken maar wees je ook bewust van de zwakke kanten. Als onderdeel van het grote geheel (mens bestaat uit 30% van zoogdieren en mens gerelateerde (landbouwdieren) hebben een aandeel van 60%, de rest (10%) is wild/natuur. Dus de rol van de mens is echt wel erg groot, daar hoort rentmeesterschap bij maar ook deze rol zou ‘ons’ eigenlijk niet boven al die andere organismen moeten stellen.